Sossusvlei, Kolmannskop en Fish River Canyon

Lieve allemaal,

Even terugkomend op Roy zijn kookkunsten: de braai (Afrikaans voor bbq) was heerlijk! We kregen nog wat gezelschap van een aantal insecten, waaronder twee grote sprinkhanen. Dit zorgde voor enige spanning tijdens het eten haha en vooral het wegjagen was een hele happening op zich. Heb je vandaag nog niet gelachen? Kijk dan vooral even de foto´s...!

De volgende dag, ofja die nacht nog, stonden we al op om naar de Sossuvlei te gaan. Wat een uitzicht is dat, joh! Heel bijzonder en geen idee hoe we het met woorden moeten uitleggen. Ook hiervoor dus zeker even de foto´s bekijken. Omdat de zon op kwam toen we tussen de zandduinen reden, is er maar 1 kant van de zandduinen verlicht. Dit geeft een heel apart gezicht. We zijn bij de beroemde dune 45 gestopt om de enorme beklimming naar boven te maken. Eigenlijk wilden we halverwege al stoppen, maar omdat er iemand in Nederland is die per se zand wilde hebben van een speciale plek, zijn we toch maar naar het puntje gelopen om daar wat zand te pakken. Bloed, zweet en tranen!!! (Grapje mam hihi). Het was ontzettend warm en een hele klim, maar het uitzicht was het zeker waard! We hebben boven heerlijk zitten genieten en zijn vervolgens weer afgedaald, wat een stuk sneller ging! Toen we doorreden naar deadvlei heeft Roy weer de tijd van zijn leven gehad in de auto met al dat mulle zand en die enge stukken. Het is echt een wonder dat wij hier nog niet echt vast hebben gezeten! Toen we dan uiteindelijk deadvlei hadden bereikt en het hart van Lisanne weer een normaal ritme had aangenomen, gingen we de volgende duin op. Er stonden namelijk bordjes dat je elkaars voetstappen moest volgen om zo min mogelijk van de natuur te beschadigen. Dus wij weer vrolijk de hele klim gemaakt, zien we ineens beneden dat je ook gewoon via een andere weg (zonder een duin te beklimmen) bij deadvlei had kunnen komen. Hahaha, nou beweging is goed voor ons zullen we dan maar zeggen ;)

In de middag zijn we doorgereden naar Aus, waar we weer even bij konden komen. De volgende dag zijn we naar Kolmanskop gereden. Dit is een plaatsje wat in 1928 opgezet is, omdat er diamanten werden gevonden. In dit plaatsje woonden dus een aantal werkers met hun gezin. In 1959 vertrok hier echter het laatste gezin alweer en sindsdien is het plaatsje overgenomen door het zand. Heel apart om te zien en ook wel een beetje spooky. Toen we hoorden dat het nog steeds wel eens voorkwam dat er diamanten werden gevonden, werd Roy natuurlijk enthousiast. Meteen beloofde hij, als hij een diamant vond, deze mee te nemen naar Antwerpen en een ring te laten maken voor Lisanne. Wauw, wat romantisch! Helaas vond ie geen diamant, dus daar eindigde het romantische verhaal..

Na Kolmanskop hebben we nog het kustplaatsje Lüderitz bezocht en zijn we daarna weer teruggegaan naar de lodge. De volgende ochtend werden we in onze kamer nog even uitgezwaaid door een behoorlijke spin op het gordijn. Toen was het dus loten wie de koffers binnen nog moest pakken. Echte afrika-gangers zijn we!

Gisteren zijn we aangekomen bij de meest prachtige lodge van heel Afrika (oké, we hebben ze niet allemaal gezien, maar WAUW!): Fish River Canyon Lodge. En om jullie nog meer jaloers te maken: we hoorden zojuist dat we de mooiste kamer hier hebben, de honey moon suite. Hebben wij even geluk zeg! We hadden hier al een beetje op gehoopt, want toen we gisteren aankwamen waren er helemaal geen andere gasten. Daarna kwamen er nog een paar, maarja, wij hadden natuurlijk de mooiste kamer al! We staan hier ook echt bekend als de mensen van room 21 en hoeven nooit te zeggen welk kamernummer we hebben. Of dat goed of fout is laten we maar even in het midden.

Vandaag hebben we in de ochtend Fish River Canyon zelf bezocht. Wat een uitzicht was dat zeg. Deze canyon is de tweede grootste canyon van de wereld, na de grand canyon in Arizona. Echt heel erg mooi! Vanmiddag zijn we naar oranje rivier gereden. Deze rivier vormt de grens tussen Zuid-Afrika en Namibië en zorgt voor een verbazingwekkend groen beeld. We hebben ongeveer 50 km langs de rivier gereden en zijn toen teruggegaan naar de lodge. En wat denk je? Ja hoor: een lekke band! Dus daar gingen we! Ofja, Roy dan. Lisanne stond er bij en keek er naar, zeg maar. Daarom zijn er wel foto´s gemaakt :D Dus Roy heeft even zijn mannelijkheid bewezen en kan dus echt een band verwisselen, onder de aanmoediging van Lisanne. Eigenlijk was het zo gepiept. Wel hebben we de rest van de trip zitten zenuwpezen of we niet nog een lekke band zouden krijgen. Dan hadden we namelijk echt een probleem gehad. Roy had aangeboden dat ik dan mijn krachten mocht bewijzen en het deze keer op mocht lossen. Volgens hem hield dit in dat hij in de auto zou blijven zitten en Lisanne op zoek mocht gaan naar hulp. Want ja, hij kon mij toch niet achterlaten in de auto?! Nee joh, alleen op pad was volgens hem een veel beter idee. Heerlijk die mannelijkheid! (hihi, samen geschreven he, deze blog hahha)

Al met al zijn we goed aangekomen en hebben we vanavond zo veel gegeten dat we niet meer van onze stoel konden afkomen. Dus vandaar eerst maar het blog schrijven en vervolgens elkaar ondersteunen om naar het huisje terug te lopen! De kok kwam vanavond nog even bij ons tafeltje staan om te vragen of ales naar wens was, hij had ook al vernomen via via dat we een lekke band hadden en bood ons aan om die morgenochtend dus te laten repareren.. Hij vroeg ons hoe laat we uit zouden checken waarop wij vroegen, What time do we need to check out? Waarop hij in de lach schoot en zei: relax relax you can stay all day if you like... no hurrys, no time to check out... :) Morgenochtend wordt onze band dus gerepareerd... Hebben we in ieder geval weer een reserveband voor als er weer één kapot gaat...

Morgen vertrekken we dus (na het laten repareren van onze band) naar Mariëntal waar we voor één nachtje zullen blijven... Voor we vandeweek terugvliegen zullen we nog één reisverslag online zetten..

Maar voor nu.. allemaal slaap lekker en werkse morgen! We zullen aan jullie allemaal denken.. :P

Dikke kus van Lisanne en Roy