Dag kust, hallo woestijn!

Hoi allemaal,

De dagen vliegen hier voorbij; gisteren hebben we twee heerlijke dagen in Walvis Bay afgesloten. Na het skydiven zijn we ´s avonds lekker gaan eten aan de pier, heel romantisch. De kou die volgde toen de zon onder ging was iets minder romantisch haha. Die waren we niet echt gewend, dus dat was heel snel afrekenen en snel de warme auto in!

Maandag hadden we een drukke dag: in de ochtend zijn we wezen kayakken bij Pelican Point, wat weer een echte belevenis was want we werden omringd door duizenden zeehonden. Tijdens het kajakken zwommen de zeehonden naast ons en probeerden ze zelfs over de kajak heen te springen of de Gopro camera aan te raken die Roy in het water hield. Zodra we terug kajakten naar de kust bleven ze ons netjes volgen als een soort van escorte. Niet alleen het kayakken zelf was een hele ervaring, maar ook de reis ernaartoe. Op dit stuk komen namelijk veel mensen vast te zitten in het losse zand. Gelukkig hadden we een hele goede chauffeur die ons ook nog eens een hoop interessante feitjes over de kuststreek heeft verteld. Zo hoorden we van hem dat de woestijn die aan de kustplaatsen grenst, wel 600 km lang is. Het eerstvolgende plaatsje na de woestijn is Lüderitz, echt een eind! Al bij al een erg leuke en erg interessante ochtend.

De middag was zeker zo leuk, maar enorm vermoeiend. We gingen sandboarden met een rasta! Heel erg gaaf, maar ook wel heel raar om met een board van een sandheuvel af te gaan. Moeilijk voor te stellen, maar heel leuk om te doen! Helaas hebben ze hier geen lift en dus moet je steeds dat hele eind naar boven lopen in het zware losse zand, (en dat dus wel met van de lompe zware snowboardschoenen aan) onze conditie werd dus even flink op de proef gesteld! Na een tijdje kwamen we bij een hele hoge en steile zandheuvel en mochten we heel fijn op een houten dunne plaat gaan liggen om vervolgens op je buik met een belachelijke snelheid van de heuvel af te gaan. Ik (Lisanne) vond dit echt veel enger dan het skydiven, dus mijn stem heb ik daar ook maar even laten horen! Uiteindelijk was het wel echt super gaaf! Die dag hebben we afgesloten met een pizzatje aan de bar in een lokaal restaurantje, lekker :)

De volgende dag hebben we afscheid genomen bij de B&B spindrift en zijn we op weg gegaan naar Hammerstein Lodge, om een wildcat tour te doen. Deze lodge heeft zijn eigen semi- tamme katten, wat heel erg leuk is. Ze zijn heel goed voor de dieren (gelukkig) en geven ze een hoop ruimte. Hier hebben we op twee meter afstand kennis gemaakt met twee caracals, hebben we luipaard Lisa ontmoet en hebben we geknuffeld met twee cheetahs, die zelf op ons afkwamen. In het begin vonden we het best wel eng, het zijn toch roofdieren en ze kijken je zo doordringend aan. Maar toen we ze eenmaal aan het aaien waren, ze begonnen te spinnen en zelfs onze handen en armen gingen aflikken was ook dit weer een echte ervaring. Wij hadden het echt wel een paar uurtjes vol kunnen houden op deze manier!

Na het knuffelen met de cheetahs zijn we teruggereden naar de lodge waar we ´s nachts bleven. Deze lag midden in de woestijn, aan de voet van een van de bergen van het naukluft gebergte. Toen we aankwamen, hoorden we dat een kwartier later de sundowner drive zou gaan vertrekken. Omdat we dit nog niet hadden gedaan, besloten we om snel onze koffers te dumpen op de kamer en mee te gaan. We gingen met een open auto de duinen op, waar we genoten hebben van het uitzicht en de zonsondergang met behulp van een drankje! Wat ons ook hier weer opviel (net zoals met skydiven, kayakken en sandboarden) is dat mensen hier echt de tijd voor je nemen, ook achteraf. Mensen blijven hier graag nog even socialisen, met een hapje en drankje en maken pas aanstalten om naar huis te gaan op het moment dat we zelf gaan. Dit geeft weer echt aan hoe relaxed het hier allemaal is, zonder haast en zonder stress. We hebben ons zelfs al afgevraagd of ze hier wel een woord hebben voor stress!

Vanochtend waren we vroeg wakker. Onze buren gingen namelijk naar Sossusvlei, waavoor men vroeg moet opstaan. Dit hield in: om 4.45 lagen we beiden klaarwakker omdat de buurman zich nog moest douchen. Toen ze eindelijk de deur achter zich dicht trokken, hebben ze als verrassing de airco aangezet. We zoemden bekant ons bed uit haha! Vandaar dat wij de rest van de dag met een gaar hoofd ons als echte Afrikanen hebben gedragen: alles op z´n elfenderstigste...We zijn ons op dooie gemakje naar de Desert Camp gereden, waar we vannacht blijven. Dit kamp is het meest simpele waar we zijn geweest, maar zeker zo mooi. Het uitzicht is echt prachtig: midden in de woestijn met een berglandschap op de achtergrond. Toen we vanochtend hier aankwamen rond een uurtje of half 11, was het al 42 graden! Dit had tot gevolg dat wij een lekker ijsje hebben gehaald en ons vervolgens bij het zwembad hebben neergelegd waar we de komende uren zijn gebleven. Wat een leven zeg. We hebben wel even aan alle hardwerkende mensen in Nederland gedacht hoor, zo zijn we dan wel weer natuurlijk!

Vanavond gaat Roy zijn kookkunsten laten zien bij de bbq die we hier hebben. Op het menu: kudu, eland en springbok van de braai met een salade van tomaat, avocado, feta, groene pepers en sla, ik ben benieuwd :) Nu dat we een blikopener hebben gekocht, kunnen we zelfs eindelijk ons blikje tonijn open maken, die al een groot deel van de reis heeft meegemaakt, jammie!

Morgenvroeg gaan wij naar de Sossusvlei, dus deze keer staan wij om kwart over 4 Nederlandse tijd langs ons bed. Wees gerust: dit is pas kwart over 5 Namibische tijd (scheelt toch weer). We zijn heel benieuwd wat ons de komende dagen nog te wachten staat. Jullie horen het snel weer!

Auf wiedersehen (iedereen spreekt hier helaas Duits) en bis gleich!